Economisch herstel krijgt een knikje

Het economisch herstel kwam dit jaar goed op dreef, maar werd tijdens de zomermaanden toch wat afgeremd door de deltavariant van het coronavirus. Vooral Oost-Azië had er last van. Door nieuwe uitbraken was er opnieuw een tekort aan werkkrachten en werden productielijnen stilgelegd. Dat verstoorde de voorraden en toeleveringsketens, en zorgde voor knelpunten en prijsstijgingen, bijvoorbeeld in de energie, auto en transportsector.

Het IMF stelde haar groeiverwachtingen voor de wereldeconomie lichtjes bij, ook al blijven het zeer mooie cijfers: ongeveer 6% voor 2021 en 4,9% voor 2022. Dat zijn percentages waar we pre-covid van zouden dromen.

Geleidelijke afbouw van de monetaire steun

Zorgen die sterke groeicijfers nu wel of niet voor aanhoudende inflatie? Met die vraag zijn analisten al een tijdje zoet. In de VS bedroeg het inflatiecijfer 5,3%, in Europa kwam het cijfer uit op 3%. Dat is in beide gevallen hoger dan het streefcijfer van de centrale banken, namelijk 2%.

Is dat een probleem? Het is zeker een niveau dat we al lang niet meer gezien hebben, en het is een pak hoger dan het zeer lage inflatiecijfer van 2020. Maar het is ook het logische gevolg van het huidig economisch herstel. En ja, ook de problemen in de toeleverings- en productieketens zorgen voor een extra druk op de prijzen. Maar die impact is vermoedelijk maar tijdelijk.

Iedereen kijkt nu naar hoe de centrale banken zullen reageren. Die maken zich toch klaar om hun monetaire beleid te normaliseren. De meningen zijn nog verdeeld, maar de Amerikaanse centrale bank doet dat mogelijk al eind dit jaar, uiterlijk begin 2022. De ECB zal later volgen.

Dat normalisatieproces gebeurt niet van de ene dag op de andere, maar geleidelijk aan, stap voor stap, en zal meerdere jaren in beslag nemen. In een eerste stap bouwen de centrale banken de obligatieaankopen af. Pas in een tweede stap, en wellicht niet voor 2023, verhogen ze de basisrentes. Het is zaak om het economische herstel niet te bruuskeren, en wel door de economie nog steeds steun te bieden, zij het steeds een beetje minder.

Zit er nog fut in de beurzen?

De beurzen hebben er tot nu toe een schitterend jaar op zitten. De S&P500 schoot sinds januari 22% naar omhoog , de Stoxx 600 steeg toch ook een aardige 15%. De Wereldindex, MSCI All Countries World, steeg met 17% (o.b.v. slotkoersen van 28/09/2021).

Is een stijging van die omvang gefundeerd of niet? Laat ons naar de feiten kijken:

• Het aantal vaccinaties blijft wereldwijd stijgen. Dat betekent dat het risico op een lockdown afneemt, wat hoopvol nieuws is voor de economische groei.
• De centrale banken blijven de economie verder ondersteunen, door de rente vooralsnog laag te houden. Geld blijft dus goedkoop.
• Er is nog steeds heel veel spaargeld en cash, klaar om uitgegeven te worden, of om te investeren.
• De bedrijfsresultaten waren ook in het 2e kwartaal zeer goed, en vaak zelfs beter dan verwacht. De bedrijven en analisten stelden de winstverwachtingen voor dit jaar en voor 2022 ook regelmatig opwaarts bij.
• Ten slotte kondigden veel bedrijven dividendverhogingen en de inkoop van eigen aandelen aan, en dat geeft beleggers vertrouwen in de winstvooruitzichten op langere termijn.

Kortom: ja, de beurzen hebben er een mooie rit op zitten, en ja, die stijging is wel degelijk gefundeerd in gezonde cijfers en vooruitzichten.

Chinese overheid verandert voortdurend de spelregels

Tot dusver gaat de rode lantaarn dit jaar naar de Chinese beurs. Terwijl het feest was op de Amerikaanse en Europese aandelenmarkten, ging de Chinese aandelenmarkt fors onderuit.

De grote boosdoener is de lawine aan maatregelen en beperkingen die de Chinese overheid oplegt aan bedrijven in snelgroeiende sectoren als technologie, gaming, privéonderwijs, onroerend goed en gezondheidszorg. Het doel is misschien nobel – welvaart en rechtvaardigheid voor iedereen – maar bij sommige bedrijven komen de maatregelen hard aan, en de onvoorspelbaarheid van de Chinese autoriteiten wekt wantrouwen bij de investeerders. Daar komen de acute betalingsproblemen van de vastgoedreus Evergrande nog bovenop. Een faillissement zou niet alleen miljoenen jobs kosten, het effect zou ook overlopen naar andere sectoren die zaken doen met Evergrande, zoals de banken, verzekeraars, de bouwsector. De portefeuilles zijn niet belegd in Evergrande. Maar het verhaal is in volle ontwikkeling, en we volgen het op.

Vooruitzichten

En wat nu? Kijken we naar de fundamenten, dan zien we een solide economisch herstel, gezonde bedrijfsresultaten en sympathiserende centrale banken. Maar er zijn ook wat mogelijke spelbrekers, zoals nieuwe capriolen van het coronavirus, of een verslechtering van het geopolitieke klimaat. Een tijdelijke groeivertraging is daarom niet ondenkbaar. Dat zouden we al vrij snel kunnen merken, bijvoorbeeld in de resultaten voor het derde kwartaal. Voorzichtig optimisme en een alerte blik, lijken ons in deze omstandigheden een juiste keuze.